Hervormde Gemeente Waarder

Heidelberger catechismus,
Zondag 22

Lucas 16:19-23 en II Coritnhe 4:17-5:5

De schatten die de Heilige Geest aan de Kerk geeft: in dit leven: vergeving. Na dit leven: wederopstanding van het vlees en eeuwig leven.

1 na het sterven

Lange tijd was er angst voor de dood. Laatste decennia: het zal na dit leven wel verder gaan ergens hierboven. Of: dood is dood. 

Maar: sterven is voor Gods rechterstoel verschijnen. Voor de gelovigen geldt: direct tot Christus worden opgenomen (Lazarus, moordenaar a/h kruis, Paulus in Filippenzen 1). Als bruid verenigd met de Bruidegom. 

Wat een gedachten geeft dat als ik bij het lichaam van een overledene sta. En als zij men bij mijn lichaam zal staan. Het kan ook direct eeuwige pijn zijn.

2 na de wederkomst

Ons lichaam is als een tent (II Corinthe 5:1). Stormen en windvlagen tasten de tent van het lichaam aan. Aftakeling van lichaam en geest. En vervolging ook. Maar alle(!) lichamen worden opgewekt. Hetzij tot afgrijzen, hetzij tot een verheerlijkt lichaam. Wat een gedachte als we over de begraafplaats lopen!

Hierdoor houdt Paulus het vol (II Corinthe 4:17-5:10)! Dit leven is kort in vergelijking met wat komt. En gebrekkig in vergelijking met de volheid. Wat is het lijden en strijden van dit leven tov die heerlijkheid? Wat is alle plezier van dit leven tov die gruwelijkheid?

Vragen om te bespreken of te overdenken:

1. Onze samenleving denkt heel anders over sterven en daarna. Wat merkt u daarvan en hoe staat u daar belijdend in? 
2. Welke invloed heeft het feit dat er een eeuwigheid is op ons leven nu?
3. Hoe zouden we meer kunnen verlangen naar de heerlijkheid na dit leven? 
4. Hebt u geliefden gehad van wie u weten mag dat zij nu met Christus zijn? Of van wie dat niet (zeker) weet? Wat doet dat met ons en hoe gaan we daarmee om?